Κινέ, Εντγκάρ

(Edgar Quinet, Μπουρκ-αν-Μπρες 1803 – Παρίσι 1875). Γάλλος συγγραφέας και πολιτικός, μελετητής της νεοελληνικής, της γερμανικής και της ιταλικής ιστορίας. Το 1841 διορίστηκε καθηγητής στο Collége de France. Επηρεασμένος από τη σκέψη του Χέρντερ, του οποίου το έργο Ιδέες για τη φιλοσοφία της ιστορίας της ανθρωπότητας μετέφρασε στα γαλλικά, υπήρξε βαθύτατα δημοκρατικός. Το 1846 η κυβέρνηση του απαγόρευσε να διδάσκει, επειδή καταφερόταν εναντίον των ιησουιτών και της εξουσίας της Δυτ. Καθολικής Εκκλησίας. Εξελέγη βουλευτής στη συντακτική συνέλευση του 1848-49 και συνέχισε να διακηρύσσει τις ιδέες του από το εθνικό βήμα, διαδηλώνοντας ενεργά την αντίθεσή του προς τη γαλλική εκστρατεία κατά της Δημοκρατίας της Ρώμης. Το 1852, όταν η εξουσία περιήλθε στον Ναπολέοντα Γ’, ο Κ. εξορίστηκε. Τα χρόνια εκείνα εκδόθηκαν τα καλύτερα έργα του, που τον έκαναν διάσημο σε όλη την Ευρώπη: Επαναστάσεις της Ιταλίας (1848-52), Φιλοσοφία της ιστορίας της Γαλλίας (1858), Η Επανάσταση (1865), Γαλλία και Ιταλία (1867), Το ζήτημα της Ρώμης μπροστά στην ιστορία (1867) κ.ά. Μετά την πτώση του Ναπολέοντα Γ’ από τον θρόνο (1870) ο Κ. επέστρεψε στη χώρα και ανέλαβε πάλι την έδρα της εθνικής λογοτεχνίας στο Collége de France. Τον επόμενο χρόνο εξελέγη βουλευτής της Aριστεράς στην εθνοσυνέλευση. Δημοσίευσε το τελευταίο σημαντικό έργο του το 1874, με τίτλο Το νέο πνεύμα και θέμα την εξέλιξη της φιλελεύθερης ευρωπαϊκής σκέψης τον 19o αι. Ο Γάλλος συγγραφέας και πολιτικός Εντγκάρ Κινέ, σε πίνακα του Κορνί.